మనిషి జీవితపు చివరి అంకంలో కాలం చక్రం నెమ్మదిస్తుంది. మనసు అనూహ్యంగా శాంతిస్తుంది. ఆ గంభీర క్షణాల్లో మన మెదడు గత స్మృతుల పొరలను ఎందుకు తడుముతుంది? ముఖ్యంగా కష్టాలను కాకుండా, ఆనంద క్షణాలను మాత్రమే ఎందుకు తెరపైకి తెస్తుంది? మన జీవన ప్రయాణానికి మనసు ఇచ్చే ఓ హృదయపూర్వక వీడ్కోలు సంతోషపు స్మృతుల రూపంలో ఎందుకుంటుంది? ఇది కేవలం యాదృచ్ఛికమా, లేక మన ఉనికిలో దాగి ఉన్న లోతైన మానసిక విజ్ఞానమా? తెలుసుకుందాం..
మరణం సమీపించే వేళ, మన మెదడులో జరిగే అంతర్గత ప్రక్రియలు అద్భుతమైనవి. శాస్త్రీయ అధ్యయనాలు మరియు అనుభవజ్ఞుల కథనాలు ఈ చివరి క్షణాల్లో సానుకూల జ్ఞాపకాలు పెల్లుబుకుతాయని సూచిస్తున్నాయి. ఈ దృగ్విషయాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి కొన్ని మానసిక మరియు జీవశాస్త్ర కారణాలు ఉన్నాయి.
మొదటగా మన మెదడు ఒక రకమైన స్వీయ-శాంతపరిచే యంత్రాంగం లోకి వెళ్తుంది. భయం మరియు ఆందోళనను తగ్గించడానికి, మెదడు సహజంగానే మనల్ని సురక్షితమైన, సంతోషకరమైన గతానికి తీసుకెళ్తుంది. సంతోషకరమైన జ్ఞాపకాలు డోపమైన్, సెరోటోనిన్ వంటి మంచి అనుభూతిని కలిగించే రసాయనాలను విడుదల చేస్తాయి. ఇవి నొప్పిని మరియు మానసిక ఒత్తిడిని తగ్గించి, అంతిమంగా శాంతియుత అనుభూతిని అందిస్తాయి.
రెండవది ఇది మన జీవితపు సారాంశాన్ని ధృవీకరించే ప్రయత్నం కావచ్చు. మనసు కష్టాలను ఫిల్టర్ చేసి, కేవలం విజయాన్ని, ప్రేమను, నవ్వులను మాత్రమే ప్రదర్శించడం ద్వారా మనం ఒక సంపూర్ణమైన మరియు అర్థవంతమైన జీవితాన్ని గడిపామని మనకు, మన చుట్టూ ఉన్నవారికి నిశ్శబ్దంగా చెబుతుంది. ఆ చివరి వీక్షణలో, జీవితం ఒక భారంగా కాకుండా ఒక అందమైన జ్ఞాపకాల కలెక్షన్గా మారుతుంది. ఇది ఒక వ్యక్తి తన ఉనికిని సంతృప్తితో అంగీకరించడానికి సహాయపడుతుంది. మరణం ఒక భయంకరమైన ముగింపు కాకుండా సంతోషంతో కూడిన జ్ఞాపకాలతో నిండిన ఒక సున్నితమైన మార్పుగా మారుతుంది.
అంతిమ క్షణాల్లో సంతోషాన్ని గుర్తు చేసుకోవడం అనేది జీవితం మనకిచ్చే ఓ మధురమైన వరం. ఇది మనస్సు యొక్క చివరి ప్రయత్నం, భయంపై ప్రేమను, బాధపై ఆనందాన్ని విజయం సాధించేలా చేయడం. ఆ సమయంలో, మనం ఎవరో కాదు, మనం ప్రేమించిన, నవ్విన మధుర క్షణాల సమాహారం. అందుకే చివరి శ్వాస వరకు జీవితం తన ఉనికిని సంతోషంతో నింపుతుంది.
గమనిక: పైన ఇచ్చిన సమాచారం మానసిక మరియు తాత్విక పరిశీలనల ఆధారంగా రూపొందించబడింది.
