నిన్న మొన్నటి వరకు నా ప్రపంచం తనే, కలలన్నీ కళ్లముందు నిజమవుతున్నాయని భావించాను. మనస్పర్థలు, అపార్థాలు, అలసత్వం.. అన్నీ కలిసి ఆ అందమైన బంధాన్ని కళ్లముందే కూల్చేశాయి. ప్రతి బంధానికీ ఒక ముగింపు ఉంటుంది. కానీ, నా వైవాహిక జీవితం ఈ స్థాయి విషాదంతో ఎందుకు ముగిసింది? ఆ బంధం విచ్ఛిన్నం కావడానికి నా తప్పులు ఏంటో తెలుసుకునే ఈ ఆత్మవిమర్శ ప్రతి ఒక్కరికీ ఒక కనువిప్పు కావాలి. మరి ఆ భర్త ఆత్మ విమర్శన మనము చూద్దాం..
ప్రేమలో అహంకారం, అలసత్వం: మా బంధం అత్యంత ప్రేమగా మొదలైంది. ఒకరిపై ఒకరికి అపారమైన గౌరవం, అంతులేని ఆప్యాయత ఉండేవి. కానీ కొన్నాళ్లకు ప్రేమలో ఒక రకమైన అలసత్వం చోటు చేసుకుంది. ఆమె చెప్పే చిన్న చిన్న విషయాలను నేను విస్మరించడం మొదలుపెట్టాను. “నాకు తెలుసు నీకు ఇష్టం లేదు” అని ఆమె అనగానే, “అవును, నువ్వు నా జీవితంలో ఉన్నావు కదా, ఇంకేం కావాలి?” అనే నా నిర్లక్ష్యపు సమాధానాలు దూరాన్ని పెంచాయి. నా దృష్టిలో, నేను ఆమెను చూసుకుంటున్నాను, నా బాధ్యతలు నిర్వర్తిస్తున్నాను. కానీ ఆమె కోరుకున్నది సమయం, విలువ మరియు తన భావాలను నేను విని అర్థం చేసుకోవడం. నా అహంకారం ఆ చిన్న చిన్న కోరికల పట్ల దృష్టి పెట్టనివ్వలేదు.
నిశ్శబ్దం, అపార్థాల గోడ: బంధం బలహీనపడటానికి రెండవ కారణలు వున్నాయి. మొదటిది నిశ్శబ్దం. ఏదైనా సమస్య వచ్చినప్పుడు, నేను మాట్లాడటం మానేసేవాడిని. నా నిశ్శబ్దాన్ని ఆమె కోపంగా, విస్మరణగా అర్థం చేసుకుంది. నేను భావాలు పంచుకోకపోవడం, నా బాధను దాచిపెట్టడం ఆమెను మరింత ఒంటరిని చేసింది. ఇద్దరి మధ్య పెరిగిన ఈ అపార్థాల గోడ, చిన్న చిన్న గొడవలను కూడా పెద్ద భూకంపాలుగా మార్చింది. “నువ్వు మారతావని అనుకున్నాను” అని ఆమె చెప్పిన చివరి మాటల్లో ఉన్న నిరాశ, నేను ఆమెకు ఇవ్వలేని ప్రశాంత జీవితాన్ని సూచించింది. ఆ బంధం విచ్ఛిన్నమైనందుకు నేనే బాధ్యుడిని. ఆమె కలలను నేను ఛేదించాను.
ఈ విచ్ఛిన్నం నాకొక పెద్ద పాఠం నేర్పింది. ప్రేమంటే కేవలం ఉండటం కాదు, ప్రతిరోజూ ప్రయత్నించడం. బంధంలో మన అహంకారం, మాట వినడానికి నిరాకరించడం, భావాలను దాచిపెట్టడం ఇవే అసలైన శత్రువులు. నాటి ప్రేమను నిలబెట్టుకోవడానికి నేను పోరాడలేకపోయాను. ఈ బాధాకరమైన ముగింపును స్వీకరిస్తూ, మరోసారి ఎవరినైనా ప్రేమిస్తే, వారి మనసుకు విలువ ఇవ్వడం నేర్చుకోవాలి.
గమనిక: పైన ఇచ్చిన సమాచారం ఓక భర్త ఆత్మ విమర్శన, ఇది కేవలం అవగాహన కోసం మాత్రమే. ప్రేమ అనేది వ్యక్తిగత విషయం,ఒక్కొక్కరి జీవితం లో ఒక్కో విధంగా ఉంటుంది.
