ఆడవారు మాట దాచలేరని ఎందుకు చెబుతారు? మహాభారతంలోని కుంతి శాప రహస్యం ఇదే!

“స్త్రీలకు నోటిలో నలుసు దాచినా వెంటనే బయటపెడతారు” అనే సామెత మన సమాజంలో చాలా బలంగా నాటుకుపోయింది. సాధారణంగా మహిళలు రహస్యాలను నిలపడం కష్టమని చెబుతుంటారు. ఈ మాట కేవలం లోకవ్యవహారానికి సంబంధించిందే కాదు, దీని వెనుక ఒక శక్తివంతమైన పౌరాణిక ఆధారం ఉందని మీకు తెలుసా? ప్రపంచంలోనే అత్యంత గొప్ప ఇతిహాసాలలో ఒకటైన మహాభారతంలో ఈ విశ్వాసానికి సంబంధించిన మూలకథ దాగి ఉంది. పాండవుల తల్లి, మహాజ్ఞాని అయిన కుంతి దేవి ఇచ్చిన ఒక శాపం ఈ నమ్మకానికి కారణమైందని అంటారు. ఆ కథ ఏమిటి? ఆ శాపం వెనుక ఉన్న అంతరార్థం ఏమిటో తెలుసుకుందాం..

కుంతి శాపం: మహాభారత యుద్ధం ముగిసిన తర్వాత, పాండవులు కౌరవులపై విజయం సాధించారు. అయితే, ఆ విజయం తెచ్చిన ఆనందం కంటే విషాదమే ఎక్కువగా ఉంది. యుద్ధం ముగిసిన తర్వాత, కుంతి తన పెద్ద కొడుకు కర్ణుడి మరణాన్ని చూసి విలపించింది. అప్పుడు మాత్రమే కుంతి ఒక భయంకరమైన సత్యాన్ని వెల్లడించింది. రథసారథి కొడుకుగా భావించబడిన కర్ణుడే, ధర్మరాజు కంటే ముందు పుట్టిన తన తొలి సంతానమని, అంటే అతను పాండవుల పెద్ద అన్నయ్య అని.

ఈ సత్యాన్ని ఇన్నాళ్లూ దాచినందుకు కుంతిని పాండవులు తీవ్రంగా నిందించారు. ముఖ్యంగా ధర్మరాజు (యుధిష్ఠిరుడు) తన అన్నయ్య మరణానికి కారణమైన ఈ రహస్యాన్ని దాచినందుకు ఆగ్రహంతో “ఇకపై, ఏ స్త్రీ కూడా తన హృదయంలో ఏ రహస్యాన్నీ దాచకుండా పోవుగాక! రహస్యాలను దాచే శక్తి స్త్రీ జాతికి లేకుండా పోవుగాక!” అని కుంతికి శాపం ఇచ్చాడు. ఆనాటి నుంచే స్త్రీలు రహస్యాలను నిలపలేరనే నమ్మకం ప్రబలిందని చెబుతారు.

మానసిక కోణం: పౌరాణిక కథ ఒక కోణం అయితే దీనిని మానసిక మరియు సామాజిక కోణం నుంచి కూడా చూడవచ్చు. కొందరు నిపుణుల అభిప్రాయం ప్రకారం, మహిళలు సహజంగానే భావోద్వేగాలను పంచుకునే మరియు కమ్యూనికేట్ చేసే గుణాన్ని అధికంగా కలిగి ఉంటారు. తమ మనసులోని విషయాలను, అనుభవాలను, బాధలను పంచుకోవడం ద్వారా వారు ఒత్తిడి నుంచి ఉపశమనం పొందుతారు.

దీనిని ‘మాట దాచలేకపోవడం’ అని కాకుండా ‘భావోద్వేగ బహిర్గతం’ లేదా ‘సామాజిక అనుసంధానం’ అని కూడా అర్థం చేసుకోవచ్చు. అయితే ఈ శాపం వల్ల వచ్చిన పౌరాణిక నమ్మకం కారణంగానే సమాజంలో స్త్రీలకు సంబంధించిన ఈ అభిప్రాయం బలంగా స్థిరపడిపోయింది. నిజానికి రహస్యాలను గోప్యంగా ఉంచే సామర్థ్యం లింగంతో సంబంధం లేకుండా వ్యక్తిత్వం, విశ్వసనీయతపై ఆధారపడి ఉంటుందనడంలో సందేహం లేదు.

గమనిక: పైన పేర్కొన్న కుంతి శాపానికి సంబంధించిన కథనం మహాభారతంలోని వివిధ వెర్షన్లలో ప్రచారంలో ఉన్న ఒక అంశం మాత్రమే. ఇది అన్ని పురాణ గ్రంథాలలో ఒకే విధంగా ఉండకపోవచ్చు. దీనిని కేవలం ఒక సాంస్కృతిక నమ్మకంగా మాత్రమే పరిగణించాలి.