మనిషి జీవితంలో గురువు ఒక వెలుగు దివ్వె లాంటివారు. అంతులేని జ్ఞాన సముద్రంలో మనం ఎక్కడికి వెళ్లాలో తెలియక తడబడే ప్రతిసారీ సరైన దారి చూపించే దిక్సూచి గురువు. హిందూ ధర్మంలో గురువుకు దేవుడితో సమానమైన స్థానం ఎందుకు ఇచ్చారు? అసలు జ్ఞానమార్గంలో ఆయన పాత్ర ఎంత కీలకం? మన ఆత్మసాక్షాత్కారానికి ఆయన ఎలా వారధి అవుతారు? తెలుసుకుందాం.
హిందూ ధర్మంలో గురువు కేవలం ఒక పాఠాలు చెప్పే ఉపాధ్యాయుడు కాదు ఆయన జ్ఞానం, ఆత్మసాక్షాత్కారానికి మధ్య ఉండే అంతరం. మన జీవితంలో సంశయాలు, అజ్ఞానం అనే చీకటి అలుముకున్నప్పుడు, గురువు జ్ఞానపు వెలుగును పంచి మనలోని అహంకారాన్ని, భయాన్ని తొలగిస్తారు. అందుకే సంస్కృతంలో గురువును ‘గు’ అంటే చీకటి ‘రు’ అంటే తొలగించేవారు అని అంటారు. ఆయన లేనిదే వేదాలు, ఉపనిషత్తులలోని క్లిష్టమైన సత్యాలను ఆధ్యాత్మిక రహస్యాలను సాధారణ మనస్సుతో అర్థం చేసుకోవడం అసాధ్యం. గురువు ఇచ్చే జ్ఞానం కేవలం పుస్తకాలకు సంబంధించినది కాదు, అది ఆచరణాత్మక జీవితానికి మార్గనిర్దేశం చేస్తుంది.
గురువు అవసరం పెరగడానికి ప్రధాన కారణాలు కొన్ని ఉన్నాయి. మొదటిది సమయ మార్గదర్శనం. ఆధ్యాత్మిక ప్రయాణం కష్టమైనది తప్పుదారి పట్టే అవకాశం ఎక్కువ. గురువు తన అనుభవం ద్వారా ఆ దారిలో ఉన్న అడ్డంకులను ముందుగానే గుర్తించి శిష్యుడిని సరైన మార్గంలో ఉంచుతారు. రెండవది సంప్రదాయ వారసత్వం. భారతీయ ధర్మంలో, జ్ఞానం అనేది తరాల నుంచి గురువుల ద్వారా శిష్యులకు ప్రవహిస్తుంది. గురువు లేకుండా, ఆ జ్ఞానానికి సంబంధించిన లోతైన అర్థం, సందర్భం కోల్పోయే ప్రమాదం ఉంది.
మూడవది, అహంకారాన్ని తొలగించడం. గురువు ముందు శిష్యుడు వినయంగా ఉండటం నేర్చుకుంటాడు. ఈ వినయం అహంకారాన్ని కరిగించి నిజమైన జ్ఞానాన్ని స్వీకరించడానికి మనస్సును సిద్ధం చేస్తుంది. ఆయన శిష్యుడికి జ్ఞాన నేత్రాన్ని తెరిచి, తాను తెలుసుకోవాల్సిన దానిని తానే తెలుసుకునే శక్తిని ఇస్తారు. అందుకే హిందూ సంస్కృతిలో గురువును త్రిమూర్తులైన బ్రహ్మ, విష్ణు, మహేశ్వరులతో సమానంగా పూజిస్తారు. జీవితంలోని పరమ లక్ష్యాన్ని చేరడానికి మనలోని దివ్యత్వాన్ని మేల్కొల్పడానికి గురువు ఒక అత్యంత ముఖ్యమైన అనివార్యమైన శక్తిగా భావిస్తారు.
