మరణం అనేది జీవితంలో అత్యంత బాధాకరమైన సత్యం. అయితే మనకు అత్యంత ప్రీతిపాత్రులుగా ఉన్నవారు మరణించిన తర్వాత కూడా వారికి తమ ఇంటిపైన ఉన్న మమకారం లేదా బలమైన అనుబంధం కారణంగా వారి ఉనికిని మనం ఇంట్లో అనుభవించగలమా? ముఖ్యంగా మనసుకు దగ్గరైనవారు పోయిన తర్వాత, వారి జ్ఞాపకాలు, వస్తువులు ఉన్న చోట వారి “తర్వాతి అదృశ్యత” నిజంగా ఉంటుందా? ఈ భావోద్వేగమైన నమ్మకం వెనుక ఉన్న మానసిక సాంస్కృతిక కోణాలను పరిశీలిద్దాం.
పోయినవారి తర్వాతి అదృశ్యత అనేది శాస్త్రీయంగా నిరూపితం కానప్పటికీ ఇది మానవ మనస్తత్వం మరియు సాంస్కృతిక నమ్మకాలపై ఆధారపడి ఉంటుంది.
గ్రీఫ్ అండ్ మెమరీ: మనకు ఇష్టమైనవారు మరణించినప్పుడు, మనం తీవ్రమైన దుఃఖం (Grief) లో ఉంటాం. ఈ దశలో వారి జ్ఞాపకాలు మరియు వారి బలమైన వ్యక్తిత్వం మనం నివసించే ప్రదేశంలో స్పష్టంగా ఉండిపోతాయి. ఉదాహరణకు వారు కూర్చునే కుర్చీ వారు ఉపయోగించే వస్తువులు ఆ ఇంట్లో ఉన్న వారి శక్తివంతమైన అనుభూతిని కలిగిస్తాయి.
కోరిక రూపంలో: తిరిగి రానివారిని చూడాలనే తీవ్రమైన కోరిక మన మెదడులో ఆ భ్రమను లేదా అనుభూతిని సృష్టిస్తుంది. ఇది ప్రధానంగా భావోద్వేగ అదృశ్యత. ఆ వ్యక్తి బతికున్నప్పుడు ఇంటిపై ఎంత మమకారం చూపారో వారి జ్ఞాపకం మనలో అంత బలంగా ఉంటుంది.
ఆత్మల ఉనికి: చాలా సంస్కృతులు మతాలు ఆత్మల ఉనికిని నమ్ముతాయి. ఒక వ్యక్తి అతిగా ప్రేమించిన లేదా బలమైన కోరిక తీరని ప్రదేశాన్ని వస్తువును వదిలి వెళ్లడానికి ఆత్మ నిరాకరిస్తుందని అందుకే ఆ ఆత్మ ఆ ఇంటి చుట్టూ తిరుగుతూ ఉంటుందని నమ్ముతారు. ఇది సాంస్కృతిక నమ్మకం తప్ప దీనికి ఆధారాలు లేవు.
సైన్స్ ఏం చెబుతుంది: భౌతిక శాస్త్రం మరియు జీవ శాస్త్రం ప్రకారం మరణం తర్వాత భౌతిక ఉనికి ఉండటానికి ఎటువంటి ఆధారం లేదు.అదృశ్యత లేదా అసాధారణ శబ్దాలను అనుభవించడం అనేది తరచుగా మెదడు తప్పుగా అర్థం చేసుకోవడం లేదా భావోద్వేగ ఒత్తిడి ఫలితమని శాస్త్రవేత్తలు భావిస్తారు.
ఇంటిపైన మమకారంతో పోయినవారి తర్వాతి అదృశ్యత అనేది ఎక్కువగా తీవ్రమైన ప్రేమ, దుఃఖం మరియు లోతైన అనుబంధానికి సంబంధించిన విషయం. ఈ అదృశ్యత నిజమైనా కాకపోయినా మనకు ఇష్టమైనవారి అపురూపమైన జ్ఞాపకాలను మన ఇంట్లో మన హృదయంలో భద్రపరుచుకునే ఒక సున్నితమైన మార్గంగా దీనిని భావించవచ్చు. ఆ జ్ఞాపకాలే మనకు వారి ఆశీస్సులుగా ప్రేరణగా నిలుస్తాయి.
(గమనిక: పైన ఇచ్చిన సమాచారం కేవలం అవగాహన కోసం మాత్రమే)
