భూమ్మీద ఉన్న ప్రతి పువ్వులో దైవత్వం ఉంటుంది. కానీ పారిజాతం మాత్రం కాస్త ప్రత్యేకం! దేవలోకం నుంచి శ్రీకృష్ణుడి ఇంట చేరిన ఈ దివ్యపుష్పం రాత్రి వేళ వికసించి, తెల్లవారుజామునే నేలపై రాలిపోతుంది. ఎంతో సువాసన, పవిత్రత ఉన్న ఈ పారిజాత పూలను నేరుగా చెట్టు నుంచి కోయకూడదని అంటారు. ఈ నియమం వెనుక దాగి ఉన్న పౌరాణిక రహస్యం ఏంటి? ఆ కథలో ఉన్న అంతరార్థం ఏంటో తెలుసుకుందాం..
పారిజాత పూలు కోయకూడదు – ఎందుకు: పారిజాత పూలు కోయకూడదు అని చెప్పడానికి కారణం, ఒక ప్రాచీన పురాణ కథలో ఉంది. పూర్వం పారిజాతక అనే ఒక రాకుమారి ఉండేది. ఆమె సూర్య భగవానుడిని ప్రేమించింది, కానీ సూర్యుడు ఆమె ప్రేమను తిరస్కరించాడు. ఆ బాధతో పారిజాతక ఆత్మహత్య చేసుకుంది. ఆమె శరీరం అగ్నిలో దగ్ధమై, ఆ బూడిద నుంచే పారిజాత చెట్టు పుట్టిందని చెబుతారు.
తనను తిరస్కరించిన సూర్యుడిని చూసేందుకు ఇష్టం లేక, ఈ చెట్టు రాత్రిపూట మాత్రమే వికసిస్తుందట. అంతేకాక ఆమె బాధ నేల మీద రాలిపోవడంలో ఉంది. అందుకే పారిజాత పూలు సూర్యుడు ఉదయించకముందే నేలరాలిపోతాయి. ఆ పారిజాతక రాకుమారి బాధను గౌరవిస్తూ, ఆ చెట్టు నుంచి పూలను బలవంతంగా కోయకుండా, అవి రాలిన తర్వాతే తీసుకోవడం ఆచారంగా మారింది.
పారిజాతం – పురాణ రహస్యం: పారిజాత వృక్షం సాక్షాత్తు దేవతలు సముద్రాన్ని మథించినప్పుడు (క్షీరసాగర మథనం) ఉద్భవించినది. దీనిని ఇంద్రుడు దేవలోకంలో ఉంచగా శ్రీకృష్ణుడు తన భార్య సత్యభామ కోసం భూలోకానికి తీసుకొచ్చాడని భాగవత పురాణం చెబుతుంది. కోరికలు తీర్చే శక్తి దీనికి ఉంది. నేల రాలిన పారిజాతం అత్యంత పవిత్రమైనది.
ముఖ్యంగా శివపూజలో, దేవీ పూజలో కింద పడిన పూలను మాత్రమే వాడటం ద్వారా పారిజాతక రాకుమారి త్యాగాన్ని గౌరవిస్తామని, తద్వారా ఆ పువ్వు యొక్క పవిత్రత పెరుగుతుందని భక్తులు నమ్ముతారు. ఇది కేవలం పురాణ కథ మాత్రమే కాదు, ప్రకృతిని గౌరవించాలనే భారతీయ సంస్కృతికి ప్రతీక.
పారిజాత పూలను కోయకుండా ఉండటం అనేది ప్రకృతి పట్ల, ఆ పువ్వు వెనుక ఉన్న త్యాగం పట్ల మనం చూపించే గౌరవం. ఆ చెట్టు నుంచి నేల రాలిన తర్వాత వాటిని సేకరించి పూజకు ఉపయోగించడం శుభప్రదమని, అదే ఆ పారిజాత దివ్యత్వానికి సరైన మార్గమని పెద్దలు చెబుతారు.
పారిజాత పూలు రాత్రిపూట నేల రాలడం వల్ల వాటి పవిత్రత పోతుందని కొందరు అపార్థం చేసుకుంటారు. కానీ, రాత్రి రాలిన పూలు మరుసటి రోజు ఉదయం వరకు కూడా పూజకు అత్యంత పవిత్రమైనవిగా, దైవశక్తి కలిగినవిగా పరిగణించబడతాయి. కోయకుండా రాలిన పూలను వాడటమే సరైన ఆచారం.
