మారుతున్న సాగు వల్ల ప్రభావితమైన ప్రాంతాల్లో పోషక అవసరాల కోసం ఇంటి తోటలు ప్రచారం చేయబడుతున్నాయి, అయినప్పటికీ, వాటిని ప్రోత్సహించడానికి ఎటువంటి పథకాలు లేదా కార్యక్రమాలు లేవు’షిఫ్టింగ్ కల్టివేషన్’ అనేది వ్యవసాయం యొక్క ఒక రూపం, దీనిలో ఒక ప్రాంతం వృక్షసంపద నుండి తొలగించబడుతుంది మరియు కొన్ని సంవత్సరాలు సాగు చేయబడుతుంది మరియు దాని సంతానోత్పత్తి సహజంగా పునరుద్ధరించబడే వరకు కొత్త ప్రాంతం కోసం వదిలివేయబడుతుంది.
భారతదేశంలో, దాదాపు 600,000 కుటుంబాలు షిఫ్టింగ్ సాగును కొనసాగిస్తున్నాయి, ఎక్కువగా ఈశాన్య రాష్ట్రాలలో, సుమారుగా 1.73 మిలియన్ హెక్టార్ల విస్తీర్ణంలో.రాష్ట్రాల యువత ఇకపై నూతన సాగులో పాల్గొనడానికి ఇష్టపడడంలేదు మరియు దీనిని అభ్యసించిన కొద్దిమంది, క్లియర్ చేయడానికి మరియు వ్యవసాయం చేయడానికి కొత్త పద్దతిని కనుగొనడం కోసం భూభాగానికి వెళ్లడానికి ఇష్టపడరు. అదే సమయంలో, ఈ ప్రాంతాల్లో జనాభా కూడా పెరిగింది.
ఫలితంగా, గతంలో, సాగుదారులు 15-20 సంవత్సరాలలో మళ్లీ వ్యవసాయం చేయడానికి పాత పాచ్ భూమికి తిరిగి వచ్చారు, వారు ఇప్పుడు ఐదు నుండి ఆరు సంవత్సరాలలో వ్యవసాయం చేస్తున్నారు. ఇది ఈ పాచెస్‌ను సరిగ్గా పునరుత్పత్తి చేయకుండా అడ్డుకుంటుంది.భూమి క్షీణత తటస్థత అనేది పర్యావరణ వ్యవస్థ విధులు మరియు సేవలకు మద్దతు ఇవ్వడానికి మరియు ఆహార భద్రతను పెంపొందించడానికి అవసరమైన భూ వనరుల పరిమాణం మరియు నాణ్యత, నిర్దిష్ట తాత్కాలిక మరియు ప్రాదేశిక ప్రమాణాలు మరియు పర్యావరణ వ్యవస్థలలో స్థిరంగా లేదా పెరిగిన స్థితిగా నిర్వచించబడిందని ఆయన అన్నారు. సాగు చేస్తూ ఉండేది.
ఏది ఏమైనప్పటికీ, ఇటీవలి కాలంలో, పల్లపు ప్రాంతాలను నగదు పంటలతో తిరిగి నాటడం జరిగింది, ఇది వేగవంతమైన కోతకు దారితీసింది మరియు భూమిపై ఒత్తిడి పెరిగింది.అంతేకాకుండా, హిమాలయ రాష్ట్రాలు మరో సమస్యను ఎదుర్కొంటున్నాయని . హిమాలయాలలో దాదాపు 50 మిలియన్ల మంది ప్రజలు నీటి బుగ్గలపై ఆధారపడి ఉన్నారు. ఈ ప్రాంతాలలో, అంతకుముందు నాలుగు మిలియన్ల వసంతాలు ఉండేవని అంచనా. వాటిలో, 30 శాతం ఎండిపోగా, ఇప్పుడు చాలా వరకు ఉత్సర్గ తగ్గింది.
ఇంటి తోటల ప్రచారం, ఈ ప్రాంతం యొక్క సమన్వయ మరియు సమగ్ర అభివృద్ధికి హిమాలయ అథారిటీని ఏర్పాటు చేయడం మరియు పర్యాటకాన్ని ప్రోత్సహించడం వంటి ఐదు నేపథ్య ప్రాంతాల చుట్టూ రోడ్ మ్యాప్‌ను కూడా ప్రారంభించింది. ఈ ప్రజలకు జీవనోపాధి.
